بسـمه تعالــی
مــردان خـدا پرده پنــدار دریدند یعنـی همه جـا غیـر خـدا یـار ندیدنـد
هـر دست که دادنـد از آن دست گرفتند هـر نکتـه که گفتند همان نکتـه شنیدنـد
یازده سـال از عـروج عـارفانه و عـاشقانه دانشمنـد فرزانه این سرزمیـن مـی‌گذرد؛ یازده سالی که بر دوستـداران و محبـان آن شهـریار عاشـق، سخت و محنـت‌بار گذشت اما شاگـردان و پیـروان مکتبـش، هجــران دوسـت را با صلابـت و عـزت به شجـره‌ای تنومنـد و پرافتخـار بـدل کـردند.
شهیــد دکترشهـریاری، سیــمرغ‌وار با دو بال علـم و ایمـان، درجات قـرب‌الهـی را به طـرفه‌العینـی پیمـــود و ستـاره‌ای فـروزان در ظلمـات این دنیـای فانـی و دهشتنـاک شـد و چه با شکـوه قرعـه بار امانـت را به سرمنـزل محبـوب و معشـوق رسانـد.
دستاوردهـای علمـی فرزنــدان این سرزمیـنِ کهـن طی سالهـای اخیـر، مهـر تاییـدی براین ادعاسـت که حذف فیزیکـی آزادمـردانی چون شهید دکتر شهریـاری توسط دشمـن دون‌مایه، نه تنها حرکـت علمـی را متوقف نکـرد بلکه این راه پرشتـاب ادامه یافت.
8آذر، سالرروز شهادت دکتر مجید شهریاری، استاد والامقـام و مجاهـد علـم و عمـل را خـدمت همـسر بزرگـوار ایشان سرکار خانم دکتر بهجـت قاسمی، استاد محترم دانشکده هسته‌ای دانشگاه شهید بهشتی، همـکاران، دانشـجویان و ملـت بـزرگوار ایـران اسلامـی تسلیت عرض می‌کنم.
راهـش پر رهـرو بـاد.
سعداله نصیری قیداری
رئیس دانشگاه شهید بهشتی
آذر 1400
